هوسرل اول و دوم: تطور آرای هوسرل در مورد فلسفه زبان

دیدگاه هوسرل درباره فلسفه زبان و معناداری، حداقل دو دوره متفاوت دارد. در دوره اول که گاهی ریالیسم افلاطونی نیز خوانده میشود، هوسرل نظری مشابه فرگه دارد: معنا عبارت است از یک نوع مثالی. در دوره دوم، با توجه به التفات (Intention (و ساختار آگاهی، دیدگاه او چرخشی استعلایی یافته و با استفاده از کلمه جدید نویما، ساختاری پیجیده برای معنا پیشنهاد میکند. در این مقاله، دو دوره مذکور تشریح شده و توضیح داده میشود که در هر دو دوره، التفات و مساله آگاهی نقش خاص خود را ایفا میکند. با تشریح این دو دوره و بررسی تشابهها و تمایزها، مشخص میشود با وجود تغییرات زیاد آرای او، میتوان یک خط سیر ثابت را در دیدگاه او پیدا کرد.