تعیین الگوی کشت بهینه محصولات با استفاده از برنامه ریزی خطی (مطالعه موردی: شهرستان اردبیل)

فعالیت های کشاورزی از شاخص های مهم توسعه در کشورهایی همچون ایران محسوب می گردد. هرگاه تخصیص منابع در سطح تولیدکنندگان و بنگاه های اقتصادی به حالت غیربهینه ای صورت گیرد، نمی توان انتظار داشت که منابع در سطح کلان به صورت کارا تخصیص یابد. با توجه به محدودیت منابع، طراحی الگوی کشت به منظور افزایش بهره وری عوامل تولید واحد محصول ضروری می نماید. هدف از تعیین الگوی بهینه کشت، انتخاب ترکیبی از محصولات برای کشت در یک واحد زراعی مشخص با توجه به خصوصیات کشت محصولات مختلف، حجم تقاضا، منابع آب و خاک در دسترس، نیروی انسانی، سرمایه، تجهیزات کشاورزی و موارد مشابه دیگر به منظور بیشینه کردن تولید، سود و یا در جهت حفظ محیط زیست می باشد. در پژوهش حاضر الگوی بهینه کشت شهرستان اردبیل در سال زراعی 92-91 با استفاده از روش برنامه ریزی خطی با هدف حداکثرسازی سود و دستیابی به خود کفایی با نرم افزارلینگو مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج در الگوی بهینه گندم دیم، جو دیم و یونجه از الگوی بهینه حذف شدند و سطح زیرکشت گندم آبی کاهش یافته ولی سطح زیر کشت جو آبی و عدس افزایش پیدا کرده است اما سطح زیر کشت سیب زمینی و لوبیا تغییر پیدا نمی کند.