بررسی ارتباط ناپیوستگی پرموتریاس با کیفیت مخزنی واحد های مجاورآن درمیدان گازی پارس جنوبی

میدان گازی پارس جنوبی یکی از بزرگترین میادین گازی جهان با ذخیره بیش از ٨ تریلیون فوت مکعب گاز و از این نظر حایز رتبه دوم در دنیاست . سازندهای دالان و کنگان به ترتیب به سن پرمین و تریاس، مخازن اصلی گاز طبیعی در این میدان بوده و در برگیرنده مرز زمانی پرمین- تریاس(PTB) م یباشند. گسترش رسوبات کربناته مرتبط با پشت ههای سدی کربناته در طرفین این مرز زمانی منجر به ایجاد واحدهای مخزنی با تخلخل و تراوایی خوب تا بسیار خوب در فوقان یترین بخش سازند دالان و تحتان یترین بخش سازند کنگان (پس از عبور از رخسار ههای مبین انقراض پرمین- تریاس ) شده است. نتایج این مطالعه حاکی از ناپیوسته بودن مرز سازندهای دالان و کنگان در میدان پارس جنوبی است که همراه با تغییرات تند و ناگهانی سنگ شناسی (از رخسار ههای کاملا پرانرژی مبین بخش دریای باز پشت ههای سدی کربناته به بخشهای بین جزر و مدی با پیدایش رخسار ههایی به علت K نظیر استروماتولایت بایندستون و ترومبولایت بایندستون) م یباشد. بطور کلی در این میدان واحد ٣ گسترش زیاد رخساره های کمربندهای بالای جزر و مدی تا لاگون دارای کیفیت مخزنی مناسب نیست. این در حالی است که پیشروی دریا بر روی رمپ پرمین انتهایی منجر به پیدایش رخسار ههای پرانرژی شول و ایجاد مخزن مناسب در چند ده متر فوقانی واحدK ٣ به خصوص در مجاورت مرز) شده است. البته بخش مهمی از ) کیفیت مخزنی این اینتروال بر اثر سیمانی شدن جوی گسترده در مجاورت مرز از دست رفته است. داد ههای تخلخل و تراوایی مغزه(CCAL) و لاگهای الکتریکی نیز کاهش خواص مخزنی را به سمت مرز پرمین- تریاس نشان م یدهد که احتمالا دلیل آن طولانی بودن زمان رخنمون تح تالجوی رسوبات م یباشد. هرچند که در مواردی نیز رخنمون تح تالجوی منجر به افزایش تخلخل و تراوایی شده است.