تاثیر سیکل های دمایی کوتاه و بلند مدت بر حجم نفوذ آب و لایه سطحی بتن با استفاده از آزمون های نوین محفظه استوانه ای و انتقال اصطکاک

نفوذ آب به داخل بتن می تواند باعث کاهش دوام و پایایی بتن گردد. مخصوصا افزایش و کاهش دما به صورت پی درپی سبب تغییرات منفی بر مشخصات فیزیکی و شیمیایی بتن شده و همین موضوع می تواند باعث کاهش کارکرد بتن در برابر نفوذ آب گردد. لذا نیاز می-باشد که تاثیرات سیکل های دمایی بر مقاومت سطحی بتن و مقدار حجم نفوذ و عمق نفوذ آب به بتن مورد بررسی قرار گیرد. همچنین با توجه به اینکه طبق استانداردهای بین المللی، برای اندازه گیری نفوذپذیری بتن باید آزمونه ی بتنی شکسته شود، لذا نیاز به آزمون جدیدی است که بدون شکست آزمونه، حجم نفوذ آب به بتن اندازه گیری شود. قبل از شروع آزمایش؛ نخست آزمونه های بتنی در گرم کن برای مدت و دمای مشخص قرار گرفته و سپس از گرم کن خارج و در دمای محیط برای ۱۶ ساعت نگهداری شده اند. به این ترتیب یک سیکل دمایی کامل گردید. با تکمیل شدن تعداد سیکل های مورد نظر، آزمونه ها از این روند خارج و تحت آزمایش-های نفوذپذیری و انتقال اصطکاک قرار گرفته و در نهایت آزمونه بتنی توسط جک فشاری به دو قسمت تقسیم شده و سطح خیس شده آن برای دریافت عمق نفوذ، اندازه گیری شد. طبق نتایج حاصله، با مقایسه حجم نفوذ آب به بتن در آزمونه های عادی با آزمونه های قرارگرفته در سیکل های مختلف دمایی مشاهده می شود که سیکل های ۲۰، ۴۰، ۱۴۰ و ۱۶۰ چرخه به ترتیب باعث افزایش حجم نفوذ آب به بتن به مقدار ۲/۲، ۳/۴، ۹/۱۴ و ۸/۱۶برابر شده است. در ضمن با اعمال سیکل های فوق مقاومت حاصل از آزمون انتقال اصطکاک در سن ۱۲۰ روزه، به ترتیب باعث کاهش ۴/۲، ۶، ۶۵ و ۷۹ درصدی نسبت به بتن عادی گردیده است. همچنین با توجه به ضرایب همبستگی به دست آمده، می توان با استفاده از آزمون محفظه استوانه ای و انتقال اصطکاک، عمق نفوذ آب و مقاومت فشاری بتن را با معادلات ارائه شده و بادقت بالایی اندازه گیری نمود.