مدل علی توانمندسازی روانشناختی مربیان ورزشی منطقه ۳ تهران

زمینه و هدف: توانمندسازی روانشناختی، مفهومی نوین است که هم اکنون نظر بسیاری از اندیشمندان مدیریت را به خود جلب کرده است. هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل علی توانمندسازی روانشناختی در مربیان ورزشی منطقه ۳ بود. روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. ۳۰۱ شرکت کننده با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. آن ها پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی کارکنان (وتن و کمرون، ۱۹۹۸) و پرسشنامه اثربخشی سازمانی (زکی و همکاران، ۲۰۰۶) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش رگرسیون  در نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین توانمندسازی روانشناختی و خرده مقیاس های اثربخشی سازمانی شامل، نوآوری سازمانی، تعهد سازمانی، رضایت شغلی، و سلامت سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که توانمندسازی روانشناختی در مربیان ورزشی منطقه ۳ به اثربخشی سازمانی آن ها می تواند موثر باشد. این موارد نشان می دهند که توسعه توانمندسازی روانشناختی در محیط کار می تواند بهبود قابل توجهی در عملکرد و عملکرد سازمانی افراد داشته باشد. این یافته ها نه تنها اهمیت توانمندسازی روانشناختی را تایید می کنند بلکه ارائه مدل علی توانمندسازی روانشناختی نیز می تواند به عنوان یک راهبرد موثر برای بهبود عملکرد و اثربخشی سازمانی در شهرداری منطقه ۳ مطرح شود.