بررسی اثربخشی بازی درمانی در اختلال ریاضی دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی بازی درمانی بر ارتقای یادگیریمفاهیم ریاضی و توانایی حل مسئله ی دانش آموزان با ناتوانی یادگیریریاضی انجام گرفت. این پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون - پسآزمون همراه با گروه کنترل بود. در این مطالعه ی تجربی تعداد ۶۰دانش آموز دختر پایه دوم ابتدایی شهر املش که در آزمون عملکردپیوسته رازولد و آزمون حل مسنئله کل پرور نمره ی پایین تر از میانگیندریافت کردند، به صورت نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدهو در دو گروه ۳۰ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پس از انجامپیش آزمون، دانش آموزان گروه آزمایش در ۲۸ جلسه ۴۵ دقیقه ایتحت آموزش بازی درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل همان آموزشمرسوم در کللاس درس را ادامه دادند. سپس پس آزمون اجرا گردید. دادهها نیز با استفاده از آزمون ریاضیات عمکرد پیوسته و آزمون حلمسئله جمع آوری گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفیمیانگین، انحراف معیار و آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره(MANCOA ) به کمک نرم افزار SPSS استفاده شده است. یافته ها نشان داد در یادگیری مفاهیم ریاضی و توانایی حل مسئله بین دو گروه از نظر درصد تغییرات، تفاوت معناداری به نفع گروه آزمایش وجود دارد. طبق شواهد این تحقیق، نتیجه گیری می شود که آموزش مبتنی بر بازی درمانی بر ارتقاء یادگیری مفاهیم ریاضی و توانایی حل مسئله دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ریاضی موثر است.