بررسی تاثیر آموزش کارکردهای اجرایی بر کاهش علائم کمبود توجه وبیش فعالی در دانش آموزان گروه سنی ۹-۱۱ سال شهرستان نهاوند

در پژوهش حاضر به بررسی تاثیر آموزش کارکرد اجرایی بر چهار عامل، سازماندهی، برنامه ریزی تصمیم گیری، بازداری پاسخ بر بهبود عملکرد کودکان بیش فعال و کمبود توجه پرداخته شده است. روش: با توجه به ماهیت موضوع از دو روش نیمه تجربی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر دانش آموزان بیش فعال و کمبود توجه در مدارس ابتدایی شهر نهاوند به تعداد ۱۲۷ نفر میباشد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده ۳۰ نفر از دانش آموزان به شکل تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به شکل تصادفی جایگزین شدند. در مرحله ی پیش آزمون از آزمون عصب شناختی کولیج برای تشخیص و اندازه گیری کارکردهای اجرایی استفاده شد. و سپس آموزش کارکردهای اجرایی به شکل گروهی و برای هر کارکرد ۱۵ ساعت در طی ۳ جلسه در هفته اعمال گردید. به طوریکه برای هر متغیر ۱۰ جلسه و در کل آموزش ۱۰ هفته به طول انجامید. تمرکز اصلی آموزش بر فعالیتهایی بود که سبب تقویت پیوندهای عصبی شناختی کودک میگردید. پس از آموزش پس آزمون اجرا شد و سپس از روش واریانس یکطرفه (ANOVA) برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد که تاثیر آموزش کارکردهای اجرایی بر بهبود عملکرد کودکان بیش فعال و کمبود توجه به لحاظ آماری معنیدار است. نتیجهگیری: آموزش و تقویت کارکردهای اجرایی میتواند سبب بهبود عملکرد کودکان بیش فعال و کمبود توجه شود و روش نوینی برای درمان این اختلال باشد.