بررسی و تحلیل الگوی شکست امواج در سواحل بوشهر

فرآیند شکست موج یکی از مهمترین فرآیندهای فیزیکی در مبانی مهندسی سواحل می باشد. این فرآیند از دیدگاه ایجاد سازه های ساحلی، توسعه صنایع ساحلی، طبیعت گردی، گرفتن انرژی از امواج و مدیریت سواحل بسیار با اهمیت و ضروری است. در این تحقیق با استفاده از پارامترهای مختلف میدانی موج ثبت شده توسط ایستگاه ساحلی بوشهر و بویه سازمان هواشناسی کشور واقع در منطقه بوشهر (E'۴۴ °۵۰ & N'۵۷ °۲۸) و همچنین نقشه های هیدروگرافی منطقه به بررسی شیب بستر، نوع شکست، ناحیه شکست، طول موج و ارتفاع موج و عمق در نقطه شکست و همچنین پارامترهای بدون بعد مربوط پرداخته شده است . با استفاده از داده های میدانی و روابط تجربی و شیب بستر ، بیشینه ارتفاع شکست ۶۵/۲ متر برآورد شد. کمترین فاصله شکست از خط ساحلی ۴۲ متر می باشد در حالی که عمده شکست ها در فاصله ۲۰۰ تا ۶۰۰ متری از ساحل اتفاق می افتد. در مرحله بعد پارامترهای بدون بعد ارتفاع موج نسبی و تیزی محاسبه گردیده و با نتایج به دست آمده از روش های Mc Cowan , Davies, Miche, Weggel  و  Sevendsen مقایسه شد و ضرایب تصحیح تخمین زده شد. بیشینه فروآب ناشی از شکست ۸/۹ سانتی متر در سواحل بوشهر برآورد شد. همچنین شکست امواج در این منطقه از نوع آشفته می باشد.