فرسایش پذیری بادی در بخشی از خاک های اطراف ساحل غربی دریاچه ارومیه

در سال های اخیر، بخش زیادی از اراضی اطراف دریاچه ارومیه خشک و بسیاری از رسوبات فرسایش پذیر به وجود آمده که حساسیت بسیار بالایی به فرسایش بادی دارند، تاکنون مطالعات بسیار کمی در رابطه با ارزیابی خطر فرسایش پذیری خاک های مناطق صورت گرفته است و پتانسیل ایجاد فرسایش در این خاک ها ناشناخته است، با توجه به کمبود داده های مرتبط با فرسایش پذیری بادی درخاک های اطراف دریاچه ارومیه و نظر به افزایش پتانسیل ایجاد طوفان های گرد وغبار در اثرخشکی دریاجه ارومیه، تعیین شاخص های فرسایش پذیری بادی دراین مناطق می تواند درارزیابی صحیح خطر فرسایش بادی مورد استفاده قرارگیرد. از سوی دیگرایجاد رابطه بین ویژگی های زودیافت خاک ها و فرسایش پذیری بادی آنها می تواند در استفاده از بانک داده های خاک، برای ارزیابی خطر فرسایش پذیری بادی مورد استفاده قرارگیرد . این مطالعه از این حیث که به بررسی مقدار کمی فرسایش پذیری درخاک های منطقه می پردازد، مطالعه ای جدید بوده وتلاش می شود در طی آن ارتباط بین خصوصیات زودیافت خاک ها که دربسیاری ازبانک داده های اطلاعاتی خاک های استان وجود دارد، بافرسایش پذیری بادی برقرارشده و از این طریق پیش بینی پتانسیل فرسایش بادی در خاک ها فراهم گردد .با توجه به هدف تحقیق، تعداد ۸۰ نمونه از عمق صفرتا ۵ سانتی متری سطح خاک منطقه مورد نظر جمع آوری گردید. سپس برخی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی نمونه ها مورد آنالیز قرار داده شد. توزیع اندازه ذرات نمونه ها با استفاده از روش غربال خشک تعیین گردید. شاخص های آماری اندازه ذرات شامل قطر میانگین، جورشدگی، چولگی و کشیدگی با استفاده از نرم افزار SPSS محاسبه گردید همچنین نقشه های پهنهبندی با استفاده از نرم افزار GIS مشخص شد آنالیز همبستگی داده ها نشان داد که GMD با درصد ذرات ۱ / ۰ ،> ۸۴ / ۰ < میلی متر و MWD ارتباط معناداری دارد که با افزایش GMD ، MWD افزایش یافته و درصد ذرات ۱ / ۰ < و ۸۴ / ۰ < میلی متر کاهش می یابد