بهینهسازی طرح اختلاط بتن متخلخل بهمنظور کاهش رواناب معابر شهری
محل انتشار: فصلنامه علوم آب و خاک، دوره: 24، شماره: 2
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 346
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWSS-24-2_008
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
در چند دهه اخیر، استفاده از بتن متخلخل برای پوشش کف پیادهروها و روسازی جادهها بهعنوان رابطی برای جمعآوری رواناب شهری فزونی یافته است. این سیستم از نظر اقتصادی نسبت به دیگر روشهای کاهش آلودگی رواناب بسیار مقرون به صرفهتر است. برای طراحی سیستم کنترل رواناب و کاهش آلودگی آن، نیاز به تعیین خصوصیات هیدرولیکی و دینامیک بتن متخلخل (با و بدون مواد افزودنی) است. در این پژوهش، تاثیر فاکتورهای تیپ سیمان (۲ و ۵)، نسبت آب به سیمان (۰/۳۵، ۰/۴۵ و ۰/۵۵)، مقدار ریزدانه (صفر، ۱۰ و ۲۰ درصد)، نوع افزودنی (پوکه معدنی، پوکه صنعتی، پرلیت و زئولیت) و میزان افزودنی افزوده شده (۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ درصد) بر خصوصیات فیزیکی بتن متخلخل (تخلخل، هدایت هیدرولیکی و مقاومت فشاری)، هر کدام با سه تکرار، با استفاده از طراحی اثرزدا بررسی شده است. از نرمافزار Qualitek-۴ نیز برای بحث نتایج استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که برای بهدست آوردن بیشترین میزان تخلخل در طرح اختلاط بتن متخلخل، باید نسبت آب به سیمان ۳۵/۰، صفر درصد ریزدانه، سیمان تیپ ۲ و ۱۵ درصد پوکه صنعتی درنظر گرفته شود. همچنین، نسبت آب به سیمان ۵۵/۰، صفر درصد ریزدانه، سیمان تیپ ۲ و ۱۵ درصد پوکه صنعتی بیشترین میزان آبگذری در بتن متخلخل را بهدست میدهد. در نهایت، نسبت آب به سیمان ۵۵/۰، ۲۰ درصد ریزدانه، سیمان تیپ ۲، و ۵ درصد زئولیت برای حصول حداکثر مقاومت فشاری مورد نیاز است. نتیجه کلی این است که در این پژوهش، بدون طراحی اثرزدا، امکان نتیجهگیری منطقی و با کمترین هزینه وجود نداشت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن جواهری طهرانی
۱. Department of Water Engineering and Hydraulic Structures, Faculty of Civil Engineering, Semnan University, Semnan, Iran.
سید فرهاد موسوی
۱. Department of Water Engineering and Hydraulic Structures, Faculty of Civil Engineering, Semnan University, Semnan, Iran.
چهانگیر عابدی کوپایی
۲. Department of Water Engineering, College of Agriculture, Isfahan University of Technology, Isfahan, Iran.
حجت کرمی
۱. Department of Water Engineering and Hydraulic Structures, Faculty of Civil Engineering, Semnan University, Semnan, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :