افلاطون به روایت سهروردی
محل انتشار: فصلنامه حکمت و فلسفه، دوره: 5، شماره: 19
سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 153
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WPH-5-19_003
تاریخ نمایه سازی: 13 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
شهابالدین سهروردی (۵۴۹-۵۸۷ق) نماینده اندیشههای افلاطون (۳۴۷؟-۴۲۷؟ق.م) در فلسفه اسلامی است. او در حکمت اشراق، مقام و اهمیت ارسطو را در فلسفه مشا دارد. سهروردی در نوشتههای خود از افلاطون با عنوان «افلاطون الالهی» و «امام الحکما» و تعبیراتی شبیه به این دو استفاده کرده است. او خود را افلاطونی میداند. در گزارش وی ز آرا افلاطون غالبا آرا مبتنی بر شهود او نقل شده و گاه که از آرا هستیشناسانه او سخن میگوید انتهای کلام را به شهود افلاطون از حقایق هستی متصل میکند. به نظر سهروردی، افلاطون ذوات ملکوتی را شهود کرده است. وی قائل به مقامی در خور حکیم متاله برای افلاطون است. سهروردی جمع میان افلاطون و زرتشت کرده است. لذا تصریح او به جمع افلاطون و زرتشت بدون مدد وی از دین مبین اسلام ممکن نیست. نقش اساسی دین اسلام در این جمع، به مثابه کمالی است که قابلیت نظری این جمع را در سهروردی به وجود آورده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسن سید عرب
هیئت علمی بنیاد دانشگاه جهان اسلام